Blog Jan Kuiper

Vanuit het licht stap ik het schemerduister in. De geur van hout en stof bereikt mijn neus. Mijn voetstappen klinken hol in de lege ruimtes. Verspreid over de verdiepingen zie ik opgestapelde bouwmaterialen liggen. Balken zijn hersteld, zie ik aan het kleurverschil. Ramen zijn deels nog dichtgetimmerd, wat de sfeer een beetje sinister maakt. Op de tafel in de oude trouwzaal vormen bouwhelmen een bijzonder stilleven. Deze plek, waar velen hun ja-woord hebben gegeven, is nu een beetje oneerbiedig een tijdelijke schaftplek geworden.

Onlangs mocht ik een kijkje nemen in het Oude Stadhuis aan de Markt

De reden hiervan is dat de restauratie- en verbouwwerkzaamheden aan dit karakteristieke pand weer zijn gestart. Dat is goed nieuws, nadat dit werk een klein jaar heeft stilgelegen. De oorzaak van deze bouwstop waren de hoge kosten, die nodig waren om allerlei verborgen gebreken aan te pakken. De aannemer kon deze onverwachte gebreken pas zien, nadat een groot deel van het gebouw van binnen was gestript. Toen pas werd de echte staat van het pand duidelijk. De politieke gevolgen kent u.

Kiezen voor het vervolg

De gemeenteraad raadpleegde de inwoners en ondernemers. Het werd duidelijk: we verkopen het Oude Stadhuis niet. Toen dat eenmaal helder was, werd er gewerkt aan twee varianten voor het vervolg van de renovatie en verbouwing. In december vorig jaar besloot de gemeenteraad over de toekomst van het pand. Ruimte voor museum Dorestad en voor de VVV, maar ook: zo sober mogelijk bouwen en de bestemming uitbreiden om het pand financieel gezond te kunnen behouden.

Mag het iets minder zijn?

De raad vroeg het college sober te (ver)bouwen. Wat volgde, waren onderhandelingen met de aannemer. Samen zochten we naar manieren om te besparen. We zijn er tenslotte met de aannemer uitgekomen en het gevolg is dat er weer timmer- en boorgeluiden klinken uit het Oude Stadhuis.

Eind dit jaar moet alles klaar zijn

We kijken reikhalzend uit naar dit moment. Dat geldt niet alleen voor veel inwoners, die soms hoofdschuddend langs het pand liepen de afgelopen tijd. Ook voor de gemeente, Museum Dorestad en de VVV is de oplevering van het gebouw liever gisteren dan vandaag. Met zijn drieën overleggen we nu hoe we de exploitatie van het Oude Stadhuis verder kunnen verbeteren. Er kunnen andere gebruikers in het Oude Stadhuis bij, graag zelfs! We ontvangen ze graag om ideeën uit te wisselen! Rond eind maart wil het college de “stand van plannen” bespreken met de gemeenteraad.

We kijken er naar uit!

Binnenstappen bij de VVV: hé een nieuwe uitgave van “De Kromme Rijn vertelt". Er lopen al bezoekers richting de lift en het museum. Iemand rekent wat streekproducten af. Ik loop naar de eerste verdieping, waar Arie Brouwer klaar staat voor het voltrekken van een huwelijk. Trots om zich heen kijkend: “Kijk Jan, hoe mooi het is geworden. Deze plek, dit licht; en dat ik hier mensen weer in de echt mag verbinden...!” Ik deel Aries trots.

Maar eerst nog even door buffelen naar dat perspectief.

Jan Kuiper

Ik breng met een collega een bezoek aan de Horn in de Horden. Als we naar de ruimte geleid worden waar de afspraak is, moeten we over een plas water heen stappen. “Die is er altijd als het wat langer regent,” legt de leerkracht uit. Eerder bezoek ik de Werkschuit. Een markante patioschool. Jaren zeventig bouw. Licht, ruimte, multigebruik. Overzichtelijk en ook verrassend. In de kern een prachtig gebouw, maar het tocht er als het waait en als het buiten warm is, is het binnen niet te harden. Tegen de ongemakken is niets meer opgewassen. Bij een bezoek aan de Wegwijzer zigzag ik om emmertjes heen naar het kantoortje van de directeur.

Er kwam een plan voor de bouw van moderne schoolgebouwen 

De kern Wijk bij Duurstede heeft serieuze uitdagingen als het om haar basisscholen gaat. Daarom is in de afgelopen jaren gewerkt aan het opstellen van een plan om het primair onderwijs te voorzien van gebouwen, die passen bij de tijd en de (toekomstige) onderwijsbehoeften van de gemeente. Dit plan, dat deftig “Integraal Huisvestingsplan”, oftewel IHP heet, moet elke gemeente hebben. Het onderwijs van passende huisvesting voorzien is één van de plichten van de gemeente. 

Drie basisscholen krijgen nieuwbouw: twee brede scholen

Voor Wijk bij Duurstede is een IHP vastgesteld in februari 2022. Vanaf die tijd is gewerkt aan de uitvoering daarvan. Hierbij zijn drie scholen van plannen voorzien. Die scholen zijn: de Wegwijzer, de Windroos en de Werkschuit. Het overleg over de uitvoering leidde tot hernieuwde belangstelling voor het bouwen op de plek van de voormalige St. Jozefschool aan de Karolingersweg. Als daar gebouwd kan worden, hoeven de kinderen van de Wegwijzer niet tijdelijk onderdak te krijgen. En dus niet twee keer te verhuizen. Ook kunnen we dan de twee brede scholen tegelijk bouwen en hoeven we niet op elkaar te wachten. Veel voordelen dus, die nader zijn uitgewerkt in het plan dat deze week door de raad is goedgekeurd.

Scholen bouwen betekent dat de gemeente veel geld moet investeren

De afwegingen over hoe we omgaan met zo’n grote investering, bespraken we uitgebreid met de raad. We willen geen scholen met gouden kranen. En die komen er ook echt niet. We willen wel graag goede huisvesting voor de bijna duizend kinderen, die straks deze drie nieuwe scholen bezoeken. We willen ook natuurlijk bouwen, een fijne buitenruimte en kinderopvang en BSO nabij of in de schoollocaties. Als de scholen gaan bouwen (want dat doen ze zelf), dan blijft de gemeente op veel aspecten betrokken. Dat geldt ook voor ouders, docenten, kinderen en de buurten waar gebouwd gaat worden.  

Het gesprek over de zorg voor onze jeugd gaat door

In het onderwijs gaat het over meer dan stenen alleen. Goede scholen, met een goed pedagogisch klimaat. Met oog voor specifieke (hulp)vragen van leerlingen en ouders. Dat wil ook iedereen. Nu is er een klap gegeven op de bouw van deze drie scholen. Daarmee blijven we vanzelfsprekend en intensief praten over hoe we in deze gemeente samen de zorg voor onze jongeren (onze toekomst!) invullen. 

Het was een lange weg en we zijn bij een mooie tussenbestemming uitgekomen. 

Jan Kuiper

De vijver voor het Huis van de Gemeente loopt leeg. Dat begon in september. Hier in huis raakten er al snel verschillende mensen bij betrokken. Waaronder ik. Want de wethouder ‘gaat er ook over’; die van gemeentelijk vastgoed.  Omdat de vijver vissen herbergde en het lekken aanhield, is in oktober besloten de vissen naar ergens anders te verhuizen. Dat was groot nieuws. Nieuws dat tot mijn eerste radio-interview in deze gemeente leidde. Op 31 oktober bij RTV-Utrecht. 

Ondertussen broedden we in huis op de vraag: ‘Hoe verder met de vijver”?

In dat kader kwamen zaken aan de orde als: mag de vijver weg? Wat vindt de architect van de vijver? Willen we geld uitgeven aan het opsporen van het lek? Gaan we alles vernieuwen en wat kost dat? Zullen we de inwoners vragen wat zij willen met de vijver of met een niet-vijver? Al snel werd duidelijk dat veel antwoorden op deze vragen duur zouden worden. Plannen kunnen oplopen tot zo’n twee ton. Dat voelt te gortig (en dat is het ook).

We gaan ons concentreren op tijdelijke plannen voor het vijvergebied

En dan alleen voor de hoofdvijver. De andere, hoger gelegen delen, lijken namelijk nog redelijk in orde. De grote bak vormt een prettige verblijfsplek voor mensen. Die plek gunnen wij die rol. Zo zouden we de gedachte om deze van groen te voorzien verder willen uitwerken. Een makkelijk plan graag. En bij de uitvoering inwoners betrekken. Misschien een pluktuin? Kruiden? Speelelementen?

Op termijn worden de panden waar Nogges, Viveste en de Wijkse Inloop vertoeven tot woningen omgevormd. Het hele gebied rond het Huis van de Gemeente gaat er dan anders uitzien. Nog meer reden om nu iets te doen dat ook tijdelijk kan zijn. Grote plannen kunnen altijd later nog wel.

Ik heb in mijn aandachtsgebieden grote dossiers waar veel geld in omgaat. Het IHP, jeugdzorg, bedrijfsvoering en eigen gebouwen. De vijver is naar verhouding een klein onderwerp. Toch bepaalt de vijver op zijn manier de verantwoordelijkheden die een gemeente heeft. Afwegingen gaan over het beeld van een plek. Maar ook over wensen van een architect. En over het gebruik van de ruimte door bezoekers van het Huis van de Gemeente. Ze gaan ook over geld. Veel geld of weinig. En over de vraag wie je wanneer betrekt bij plannenmakerij. En wie bij de uitvoering.

Dank je, vijver, voor het wakker houden van deze gemeente.

Jan Kuiper
Wethouder